شاخصهای کلیدی عملکرد (KPI):
شاخصهای کلیدی عملکرد را می‌توان به عنوان ابزاری قدرتمند و حیاتی برای مدیران و رهبران سازمانی در راستای درک میزان موفقیت و نیز انطباق با مسیر برنامه راهبردی و یکی از روشهای اندازه گیری فرهنگ یک سازمان یا امکانات به شمار آورد.
سنجش عملکرد موضوع اصلی در تمام سطوح سازمان بوده و بهبود آن مستلزم اندازه گیری است ، از اینرو سازمانی بدون سیستم ارزیابی عملکرد قابل تصور نمی باشد.
سنجش مجموعه مناسبی از شاخصهای KPI افق‌های روشنی پیرامون عملکرد سازمان در برابر دیدگان مدیران ارشد روشن می‌نماید و مواردی از عملکرد سازمان را که باید مورد توجه بیشتر قرار گیرد، مشخص می‌کند. بدون وجود KPI دقیق و شفاف، مانند این است که مدیران ارشد در تاریکی حرکت میکنند.
سنجش عملکرد یک سازمان در حوزه HSE و تعیین اثربخشی عملکرد نیز، خود نیازمند طرح ریزی و تعیین شاخص های کلیدی عملکرد است . تعیین شاخص های ارزیابی عملکرد HSE علاوه بر سنجش عملکرد سیستم مدیریت می تواند منجر به شناسایی سیستماتیک نقاط بهبود و کاهش ریسک فاکتورهای HSE و در نهایت بهره وری سازمان گردد.
هدف اصلی از اندازه گیری عملکرد ایمنی و بهداشت
تهیه اطلاعات لازم در رابطه با میزان پیشرفت و شرایط کنونی استراتژی ها ، فرایندها و فعالیتها می باشد که یک سازمان به منظور کنترل خطرات بهداشتی و ایمنی انجام می دهد. شاخص های عملکرد ایمنی به دو دسته اصلی “شاخص های پیشرو[۱]” و “شاخص های پسین[۲]” تقسیم بندی می شوند. شاخص های پیشرو اقدامات سازمان در خصوص پیش بینی و پیشگیری از وقوع حوادث، قبل از وقوع آنها را نشان می دهد در حالیکه شاخص های پسین عملکرد سازمان بعد از وقوع رویداد به منظور کاهش عوارض و عواقب آن را نشان می دهد.
برای اینکه شاخصهای کلیدی عملکرد مناسبی داشته باشیم علاوه بر ویژگیهای ضروری برای شاخص های عملکرد ، این شاخصها بایستی SMART باشند.
اعلان شاخص های کلیدی
SMARTراه خوبی برای اعلان شاخص های کلیدی عملکردی می باشد ؛ زیرا به عنوان یک چارچوب جامع برای تصمیم گیری درباره انتخاب شاخص های کلیدی عملکرد محسوب میگردد. معیار SMART که یک سرواژه بوده و از حروف اول کلمات دیگر یعنی مشخص(Specific)، قابل اندازه گیری (Measurable)، دارای قابلیت دستیابی (Achievable)، واقع گرایانه(Realistic) و دارای زمان بندی (Time frame)ترکیب شده است .
[۱] Lead
[۲] LAG